VIVIAN MAIER STREETPHOTOGRAPHER

De 29-jarige, eBay ondernemer John Maloof, wilt een boek schrijven over zijn wijk ‘Portage Park’ in Chicago.

Op een antiekveiling koopt hij voor 400 dollar een kist vol met negatieven, achteraf niet bruikbaar voor zijn boek.

Ondanks hij niet veel verstand heeft van fotografie, bemerkt hij wel, dat hij een schat aan prachtige zwart/wit foto’s heeft van alle facetten van het stadsleven in Amerika. Foto’s met een hoge kwaliteit, humoristisch, ontroerend, mooi en ruw.

Via de antiek-veiling hoort hij dat de kist afkomstig is van de bejaarde dame Vivian Maier.

Haar bezittingen werden verkocht wegens achterstallige betalingen. Vivian zelf is ziek dus John durft haar niet lastig te vallen.

Na wat research komt hij er achter dat ze geboren is in New York, haar jeugd heeft doorgebracht in Frankrijk en ze  in ’51 op 25-jarige leeftijd alléén terug keerde naar NY. Daar settelt ze zich bij een familie als kindermeisje. Van haar  verdiende geld koopt ze een dure Rolleiflex camera.  

In ’56 verhuisde ze naar Chicago. Daar ging ze werken als kindermeisje voor de drie jongens van de Gensburgs-familie. En dat is ook haar naaste familie geworden voor de rest van haar leven.

Gekleed in een herenjas, herenschoenen en een grote hoed  ging  ze in haar vrije tijd spontaan straatbeelden vastleggen met de precisie en denken van Henri-Cartier Bresson, straat portretten en fantastische composities. Vivian’s fotografie begon een vorm aan te nemen. Echter ze toont de foto’s aan iemand.

De 3 jongens waar ze jaren lang kindermeisje over is beschrijven Vivian als:

Socialist, feminist, film criticus en een tel-it-like-it-is type. Altijd fotograferend, en niemand die ook maar iets van de foto’s ziet.

Tegen het einde van haar leven in de jaren ’90 raakt ze dakloos en leeft ze van de sociale dienst. Maar gelukkig helpen de drie jongens haar en kochten voor haar een appartement en betaalde de rekeningen tot dat ze stierf.

In 2008 gleed ze uit op het ijs kwam in een verzorgingstehuis, herstelde niet en overleed in 2009 op de leeftijd van 83.

Vivian wordt nu al uitgeroepen tot de belangrijkste fotografe van de eeuw.

Haar werk zit tussen Cartier-Bresson’s beslissende moment en het traditionele straatfotografie en de emotionele wereld van Arbus portretkunst.

Niet alleen haar foto’s maar ook de opmerkelijke ontdekking en zoektocht naar deze fotografe door John geeft een aparte dimensie aan dit geheel.

John is nu nog steeds bezig met informatie te zoeken over deze fantastische geheimzinnige fotografe.

John vindt het zijn taak om haar verhaal te ontdekken en te vertellen. Heel veel van haar foto’s moeten nog worden gescand en gearchiveerd. Samen met zijn vriend Anthony Rydzon hebben ze nog maar een tiende van het werk verricht. John wil Vivian een ereplaats bezorgen in de moderne fotografie.

Om dit te kunnen bekostigen organiseert John Maloof rondreizende tentoonstellingen en lezingen in galeries, instellingen en musea uit het archief van  Vivian’s werk.

De dichtstbijzijnde tentoonstelling Haar werk was onlangs  te bewonderen afgelopen juli in Londen tijdens het London Street Photography Festival 2011 en onlangs 11 september - 9 oktober,was haar werk gedeeltelijk in Nederland te bewonderen tijdens de Fotomanifestatie in Groningen, georganiseerd door  Stichting Fotografie Noorderlicht.  

Vanaf 7 november 2014 - 28 januari 2015 is er in Amsterdam een overzichtstentoonstelling te zien van haar werk.
In het Foam te Amsterdam zijn een 120-tal foto's te zien.
In feite maar een pietluttig aantal gezien haar grote collectie onontwikkelde beelden van misschien wel 150.000 stuks!

Meer info is te vinden op de website van John Maloof.

Ook is er veel informatie te vinden over Vivian op Artsy Net.

'WELL I SUPPOSE NOTHING IS MEANT TO LAST FOREVER'

 -Vivian Maier-

STILLS

Via het clubblad van de fotokring waar ik lid van ben, weet ik nu wat Stills zijn.

Deze beelden werden vooral gemaakt tijdens de tijd van de stomme film.

Je zou denken dat het stilstaande beelden zijn uit de film maar niets is minder waar.

Het zijn echte foto-opnamens tijdens het maken van de film.

De foto’s moesten de toeschouwer prikkelen, ze moesten een verhaal  suggereren en vooral vragen oproepen . Vaak zag je op deze foto’s dat de sterren naar iets kijken wat de toeschouwer niet ziet!

En dat roept vragen op, maakt je nieuwsgierig: ‘waar kijkt men naar?’

En dit zonder dat het beslissende moment word getoond om zo de film te promoten.

 Film-scéne uit Jailhouse rock, film met o.a. Elvis Presley

Vaak waren er  speciale "Stills-fotografen" op de filmset.
Ze waren  niet betrokken bij het maken van de film maar ze hadden enkel de taak  om foto's te maken van hoofdrolspelers die dan gebruikt werden voor marketing.
Voornamelijk waren deze fotografen bezig met het vastleggen van dramatische foto's die de aandacht moesten vestigen op posters, covers en reclame.
Een mooi voorbeeld is de bovenstaande scéne uit de film Jailhouse Rock met Elvis Presley in de hoofdrol.

De Publiciteitsafdeling van de filmstudio's stuurde  foto's van opvallende scene's naar de media zoals, kranten, tijdschriften en aan een internationaal publiek  om zo de film te promoten en te verkopen.
Bekende filmsterren zoals Cindy Sherman, Rita Hayworth, Katharina Hepburn en Greta Garbo hadden vaste fotografen zoals fotograaf George Hurrel en Clarence Bull. Zij maakte vaak ook prachtige glamourfoto's van de filmsterren.

Filmstill uit 1977 van Cindy Sherman

Clarence Bull was één van de bekendste Still-fotografen.
De filmsterren zelf gebruikte deze glamourfoto's gesigneerd voor hun fans en fanclubs.

Glamour portret van Nanette Fabray

De Close-ups van deze glamourfoto's was een belangrijke bijdrage  van de Hollywood portretten die wij hedendaags nog kennen.
De naam van de fotograaf werd zelden vermeld en deze publiciteitsfoto's waren doorgaans niet auteursrechtelijk beschermd. Aangezien ze aan het publiek werden verspreid, worden ze algemeen beschouwd als een publiek domein en kon iedereen de foto's gebruiken.
Van vele foto's was vaak niet bekend wie de fotograaf was en de filmstudio's hebben nooit geprobeerd deze foto's auteursrechtelijk te beschermen. Ze waren meer bezig met de verkoop en publiciteit van de film dan de copyrights van de foto's.

De huis fotograaf Pete Souza  van Het Witte Huis in Washington is er glorieus in geslaagd de beste ‘Still’ aller tijden te maken. Al is het niet van een speelfilm maar van een werkelijke gebeurtenis.

De nu inmiddels ‘iconische’ foto’s van president Obama en zijn veiligheidsteam  kijkend naar de geheime operatie Geronimo ( het uitschakelen van terroristenleider Bin Laden) is gemaakt in de Situation Room van het Witte Huis, je ziet de vicepresident Joe Biden, de ministers Robert Gates (Defensie) en Hillary Clinton (Buitenlandse Zaken) en verschillende adviseurs kijkend naar de militaire actie via een camera gemonteerd op een helm van één van de militairen.

 

Je ziet de gespannen blikken en zelfs de schrik van Hillary Clinton.  De president zelf zit nederig in een hoekje gespannen  te kijken naar wat wij niet mogen zien!!

Deze foto is nu het zinnebeeld geworden van de operatie Pakistan, bij gebrek aan een foto van de dode Bin Laden.

Het maakt me nieuwsgierig naar wat zij allen kijken, het gaat me steeds meer irriteren  en roept steeds meer vragen op. Waarom zit Hillary met haar hand voor de mond, of moest ze toevallig hoesten? Waarom zit vicecommandant Brad Web als enige te werken op z’n laptop? Of zit hij een spelletje tetris te spelen? En waarom lijkt de president zo vermoeiend, misschien net gegolfd?

Ik kan het niet uit staan dat ik niet zie wat hun nu wel zien en ik niet ‘mag’ zien. Mijn fantasie slaagt nu op hol, moet ik nog wel geloven dat Bin Laden dood is?? Misschien zit dit stelletje wel te kijken naar een goedkope  vrouwonvriendelijke pornofilm? Maar gezien Hillary haar reactie kan dit haast niet, want die is wel meer gewend van haar ‘trouwe’man!!

We zullen maar trouw aannemen dat men naar beelden kijkt van het vuurgevecht waarin Bin Laden werd gedood!

Natuurlijk zijn dit geen Stills uit een film maar zogenaamde Stills uit een werkelijke gebeurtenins.
Voor mij is het  de beste ‘Still’ aller tijden. 

Geheimzinnige operatie Geronimo EKIA (Enemy killed in action)

Bron beelden met voorzien van tekst komen van het NRC.

Anita

VINTAGE ROSES