In de voetsporen van VINCENT VAN GOGH

Vincent van Goghhuis te Zundert, educatie-centrum over het werk en leven van deze beroemde schilder.

Mijn kerstpakket afgelopen kerst stond in teken van het 125^e sterfjaar van de Brabantse schilder Vincent van Gogh.

Het inspireerde me om zelf eens een kijkje te nemen in zijn geboorteplaats Zundert wat nog geen 40 minuten rijden is vanaf mijn eigen woonplaats.

Eigenlijk heel raar dat er zo dichtbij een groot kunstenaar woonde, al is dit meer dan 160 jaar geleden.

Ik heb zijn geboortehuis in Zundert bezocht. Nu is het een soort museum of beter gezegd een kunstcentrum waar je door middel van een interactieve educatie in het werk en leven van Vincent stapt.

Als je weer buiten staat en enkele tientallen meters naar rechts loopt sta je voor het kerkje waar Vincent’s vader preekte en daar bevindt zich ook het kerkhofje waar zijn  broertje  begraven ligt dat ook Vincent heette en een jaar voor hem op exact dezelfde dag (30 maart) dood werd geboren.

Kerkje en kerkhof.

Grafje van broertje van Vincent.

De wandelingen die Vincent in zijn omgeving maakte vormde de basis van Vincents liefde voor de natuur.

Vincent schetste vaak van wat hij had gezien, zijn broer Theo adviseerde hem meer met tekenen te gaan doen.

Tot groot verdriet van zijn ouders besloot Vincent  in 1880 om geen predikant te worden zoals zijn vader maar raakte juist steeds meer overtuigd dat hij als ‘kunstenaar’ God óók kon dienen.

Al die komende jaren werkte Vincent keihard aan zijn bestaan als schilder.

Maar zijn tekeningen en schilderijen werden nauwelijks verkocht.

Vincent verwaarloosde zichzelf en broer Theo bekommerde zich zoals altijd om zijn broer.

Overal voelde Vincent zich afgewezen, nergens hield hij het lang vol, niet als onderwijzer in Engeland of als predikant in de Borinage.

Knotberken -Vincent van Gogh - Bron tekening: Van Gogh Museum te Amsterdam

Omgeving Zundert

Regelmatig ging hij met hangende pootjes terug naar zijn ouders waar hij dan ook weer 'liefdevol' werd opgenomen.
In 1886 trekt hij zelfs in bij zijn broer die dan in Parijs woont.

In 1888 had Vincent  het plan bedacht om een ‘kunstenaarskolonie’ op te zetten in Zuid-Frankrijk. De enigste kunstenaar die toen bij hem kwam wonen en werken was Paul Gauguin.

Dit leidde niet alleen tot bijzondere schilderijen maar ook tot heftige discussies omdat hun ideeën over kunst erg bleken te verschillen.

De spanningen liepen vaak hoog op totdat Vincent zo in de war raakte door het dreigend vertrek van Gauguin, dat hij een stuk van zijn eigen linkeroor af sneed.

Na dit oor-incident ging het bergafwaarts met zijn geestelijke gezondheid en liet hij zich uiteindelijk vrijwillig opnemen in de psychiatrische inrichting Saint-Paul-de-Mausole in Saint-Rémy.

Amandelbloesem Bron: Van Gogh museum te Amsterdam
Vincent maakte dit schilderij voor zijn broer Theo en zijn vrouw ter ere van hun pasgeboren zoontje.

Kersenbloesem in mijn voortuin.  - 2015 Copyright A. Kuylen -

In periodes dat het goed ging met Vincent schilderde hij steeds meer  in de afgesloten tuin van de inrichting. Ondanks zijn geestelijke aanvallen was hij buitengewoon productief en maakte in dat jaar ongeveer 150 schilderijen.

In 1890 kwam er pas meer waardering voor Vincents schilderijen.

In die tijd verliet hij de inrichting en vertrok Noordwaarts naar Auvers-sur-Oise.

In koortsachtig tempo werkt Vincent in tuinen en korenvelden rond het dorp. Hij maakte bijna een schilderij per dag. Het leek erop dat het de goede kant uit ging met zijn gezondheid.

Toch zijn ziekte en onzekerheid over de toekomst werden hem te zwaar.

Op 27 juli 1890 liep hij een korenveld in en schoot zichzelf neer met een pistool.

De waard van  de herberg waar hij toen woonde, waarschuwde Theo.

Zijn broer Theo was erbij toen Vincent op 29 juli aan zijn verwondingen overleed.

Hij werd begraven op 30 juli 1890 in Auvers.

Hij liet ruim 850 schilderijen na en bijna 1300 werken op papier.

Anita

'Blijf maar altijd veel wandelen & veel van de natuur houden, want dat is de ware manier om de kunst meer & meer te leren begrijpen.'
- dit schreef Vincent op 18-01-1874 naar zijn broer Theo -

Zeeuwse Knop

De Zeeuwse knop herleeft weer.

Niet alleen als sieraad zoals we het eigenlijk kennen. Maar je ziet

ze nu ook in de vorm van kaarsen, bakblikken, bonbons, zeepjes en zelfs de Zeeuwse fietsbel.

De Zeeuwse knop is ontstaan als knopjes op het hemdboord van de boeren in de 18^e eeuw. Hoe groter de knoop, hoe rijker men was.

Elk Zeeuws eiland had zijn eigen variant.

Eind 19^e eeuw gingen de vrouwen  de Zeeuwse knoop dragen als sieraad op hun klederdracht als broche en als sierspeld in de muts.

De bol in het midden wordt omringd door kleine bolletjes en daaromheen ligt een fragiel draadwerk.

De Zeeuwse knop is het symbool van zeeland, je kunt wel zeggen dat de Zeeuwse knop een cultureel erfgoed is.

Wil je zelf ook een Zeeuwse knop, neem dan eens een kijkje in het Molenwinkeltje “De Vlaswiek” in Tholen. Daar heb ik vandaag een variant gekocht van de Zeeuwse knop in een vorm van een ring.

En tevens is het de moeite waard om rond te lopen in het oude stadscentrum van Tholen met zijn smalle straatjes en oude geveltjes.

Zeeuwse knop als ring     - Copyright Anita Kuylen -