Zeeuws-Vlaanderen

Uitzicht vanuit B&B Housing de Brouwerij in Westdorpe

Orangerie Mattemburgh

REVIEW - DE WALCHERSE KUST ROUTE- HAPPEN EN TRAPPEN

HAPPEN EN TRAPPEN REVIEW: 

DE WALCHERSE KUST ROUTE

De start van deze route begint in het Zeeuwse stadje Veere.

Hollandser dan dit kan het haast niet meer zijn.

Een stadje met een prachtige historisch aanblik.

Als je met de auto komt zijn er s'morgens om 10.00 uur nog genoeg parkeerplaatsen om je auto te parkeren.

Indien je wat langer zoekt kun je zelfs je auto buiten de stad gratis parkeren, wij hadden het geduld niet te zoeken en hebben een dagkaart betaald van rond de acht euro.

Onze betaalde parkeerplaats bevindt zich aan de achterkant van deze Veerse molen.

Bij hotel-restaurant ’t Waepen van Veere krijgen we de route aangeboden.

Er wordt verder geen uitleg gegeven dus men gaat er vanuit dat we op de hoogte zijn hoe het werkt. Maar dit is dan ook duidelijk vermeld op de website en op de routebeschrijving.

Je fietst in feite een 5-gangenmenu bij elkaar! De route is meestal rond de 50 km en gaat langs 4 horeca gelegenheden.

Na het nuttigen van onze koffie met gebak fietsen we de markt af richting Biggekerke. De eerste etappe bevat het grootste gedeelte van onze route, 20 km.

De route maakt gebruik van het fietsknooppuntennetwerk en in feite eenvoudig te volgen mits de bordjes niet zijn weggehaald!

Want dan is deze fietstocht toch ook een soort van ‘relatietest’. Mijn opvatting van: ‘geen bordje te zien dus dan moet je alsmaar rechtdoor’ was ook geen succes.

Oplossing een stukje terug rijden en de weg vragen aan iemand die bekend is met de omgeving hielp beter.

Hondje wacht trouw op zijn baasje die ons op de juiste weg helpt. 

Gemiste paadje doordat er een knooppuntenbordje weg is gehaald door grapjassen.

In plaats van 20 km werd onze eerste etappe toch iets van 25 km.

Ergens nog een rotonde gemist die nergens te zien was en waarschijnlijk weer ergens een knooppuntenbordje gemist kwamen we uiteindelijk toch aan bij restaurant Valkenisse voor ons voorgerecht.

Jammer dat het voorgerecht van  de gerookte zalm en het garnalenvoorgerecht wat aan de karige kant waren. 

Maar aangekomen bij Brasserie de Fontein na de volgende 10 km door de duinen, werd onze eerste honger toch gestild door een rijkelijk gevulde vissoep en mijn man kreeg een heerlijk gevulde tomatensoep.

De bediening hier was opvallend spontaan en vrolijk, iets wat tegenwoordig opvalt in deze jachtige maatschappij. In ieder geval voelde we ons erg welkom.

Heerlijke vissoep

De derde etappe van onze route leidt ons langs de Walcherse kust. Prachtig fietsen en ook mede door het ideale fietsweer van rond de 21 graden met weinig wind en een heerlijk zonnetje.

Volgens de routebeschrijving zouden we rechts van ons  het hotel-restaurant Het Rijswijksche Huis vinden waar we ons hoofdgerecht krijgen. Echter zagen we het links van ons! Dus weer een knooppuntje gemist. 

Maar zoals ze zeggen alle wegen lijden naar Rome.

Net als bij al de vorige horecagelegenheden konden we kiezen tussen verschillende gerechten.

In ieder geval waren het smaakvolle hoofdgerechten geserveerd door een alleraardigste serveerster.

De laatste 13 km brengt ons door een dorpje (kan zijn dat het Vrouwenpolder was) waar het net braderie/markt is. Toppunt is dat de plaatselijke blaaskapel net een Brabants lied blaast : 'Het leven is goed in het Brabantse land'. Het lijkt wel of ze wisten dat we kwamen!

Prachtige Zeeuwse klederdracht.

Ten slotte fietsen we weer naar ons startpunt in Veere waar we onze route terug in leveren en genieten van een heerlijk nagerecht, een zomersoepje.

Beter kan de afsluiting niet zijn.

Zomersoepje van rood fruit en bolletje ijs.

Kortom de route was variërend van natuur, vergezichten, historische dorpjes, begroeide duinen, bloemenvelden, de Zeeuwse kust en Zeeuwse klederdracht.

Een erg mooi stukje Zeeland gezien en genoten van de Zeeuwse gastronomie. De moeite waard als je de sfeer van Zeeland wil proeven.

Anita

NEUZEKES

GENTSE NEUZEKES UIT EEKLO

NEUZEKES (Cuberdon) een donkerpaars kegelvormig snoepje.

Nu is de productie in handen van Tony Geldhof van Confiserie in Eeklo.

Zijn vader heeft het overgenomen van de Gentse apotheker Vynck die dit op zijn beurt weer van zijn vader heeft geleerd die ook apotheker was.

In 1873 was deze apotheker aan het experimenteren  om een siroop te maken. Hij wilde de mislukte siroop weggooien maar hij kwam op het idee om het op de markt te brengen in een vorm van een snoepje.

Het snoepje is van buiten hard en bestaat uit Arabische gom met van binnen een geleiachtige siroop.

De klassieke 'Neuzekes' hebben het aroma van frambozen.

Maar tegenwoordig zijn ze in vele verschillende smaken te verkrijgen.

Begin dit jaar is er een concurrentiestrijd ontstaan en noemt men het een ware "Neuzekes-oorlog".

Twee verkopers op de Gentse Groentemarkt maakte elkaar het leven zuur dat zelfs de burgemeester in moest grijpen en nam hun vergunning af.

Maar het betreft hier niet alleen rivaliserende verkopers, maar ook twee bedrijven die de Neuzekes produceren maken er een ware 'Neuzekes-strijd' van.

Ondernemer Roger Scheir van Confiserie 2000 in Evergem zegt dat hij het recept eind jaren zeventig gevonden heeft in een Gentse suikerbakkerij.

Ondernemer Geldhof beschuldigd op zijn beurt zijn kleinere concurrent ervan dat Scheir zijn succesproduct schaamteloos kopieert.

Je kunt je afvragen of dit snoepje het waard is om een ware oorlog te beginnen.

Als je verslaafd bent aan suiker moet je een Neuzeke eten.

Mierzoet. Maar beperk het dan tot 1 á 2 per keer en niet zoals ik weer doe het halve doosje leeg eten binnen 10 minuten met als gevolg zo misselijk als een (Gentse) kat!

In ieder geval wel consumeren binnen 3 weken anders versuikeren de Neuzekes.

Anita

GRENS VAN KRANKZINNIGHEID

DE GESCHIEDENIS VAN DE WAANZIN

Bovenstaande grafiek hangt in het Museum Dr. Guislain in Gent.

Dr. Guislain zorgde voor een ommekeer in de behandeling van de moderne psychiatrie.

Samen met  Priester Petrus Jozef Triest stopte hij de barbaarse middeleeuwse opsluiting en ketenen van geestesgestoorde in stadspoorten of in het Godshuis van Sint-Jan-ten-Dullen.

Beide heren zetten zich in voor een menswaardige en therapeutische behandeling van psychisch gestoorden.

Priester Triest deed dit vanuit zijn religieuze motieven en met een sterke naastenliefde. 

Een mooie en waardevolle aanvulling vond hij in geneesheer Joseph Guislain.

Hij had immers bekroonde studies op zijn naam staan en zorgde voor een wetenschappelijke-therapeutische benadering van de geestgestoorde zieken.

Geen barbaarse praktijken meer, zoals magie, aderlatingen, duiveluitdrijving en keisnijding!

Het was wel een moeizame overgang van een nog middeleeuwse opsluiting naar een moderne behandeling van psychische gestoorden.

Maar als snel stichtten ze in 1857 samen een modern instituut op voor de verpleging van psychisch gestoorden.

Zo ontstond het Dr. Guislain-instituut, het eerste krankzinnigentehuis in België.

DE EENZAAMHEID VAN DE WAANZIN

Sinds 1986 heeft directeur en huidige conservator Br. Stockman het initiatief genomen om te starten met een museum over de geschiedenis van de psychiatrie.

Het Museum Dr. Guislain, waarin nu een expositie  'Lichtgevoelig' is te zien, wilt op deze manier de psychiatrie onder de aandacht brengen.

LICHTGEVOELIG een fototentoonstelling van indrukwekkende foto's van mensen met psychiatrische of neurologische aandoeningen.

Het is duidelijk dat de opkomst van de fotografie samenvalt  met de leer van psychiatrie. 

Psychiaters en neurologen maken dankbaar gebruik van de fotografie en maken volop foto's van hun patiënten als visueel bewijs voor hun onderzoeken.

Foto's van hysterische vrouwen, mensen in buitenissige uitdossingen en verwrongen uitdrukkingen.

Hartverscheurend om naar deze foto's te kijken. Want deze mensen hebben geen zeggenschap gehad over het publiceren van hun foto's die in medische tijdschriften werden geplaatst.
Foto's die een verschrikkelijke eenzaamheid uitbeelden, die ons diep raken en in feite schaam ik me dat ik hier naar sta te kijken.

ARCHITECTUUR

Heel het gebouw ademt nu nog de sfeer van de 19e eeuw. Ons bezoek ervaren wij levendig doordat er ook bewoners rond wandelen van het nabijgelegen psychiatrisch centrum.

Een psychiatrische patiënt fiets onze kant uit met zijn beer achter op de fiets en maakt een praatje met ons.

Hij glundert als ik hem vertel dat ik zijn tactiek doorheb en dat hij op deze manier ook aandacht krijgt waar hij naar verlangt. Hij wijst naar mij en zegt vrolijk "vooral de aandacht van de vrouwen"!

Deze ontmoeting maakt onze gemoedstoestand gelukkig wat vrolijker na het zien van al de indrukwekkende portretten.

Guislain was een zoon van een architect en wilde een instelling die aan zijn eisen voldeed.

Zodoende tekende hij zelf ontwerpen voor de nieuwe instelling. Stadsarchitect Adolph Pauli realiseerde het Hospice Guislain dan ook in nauwe samenwerking met Guislain.

Guislain wilde niet dat het op een gevangenis leek, hij ontrok b.v. de ijzeren spijlen voor de ramen door geometrische lijnen die niet aan tralies doen denken maar flaterende ramen met hier en daar glas in lood. Hij wilde dat de patiënten zich niet opgesloten voelde.

De gemengde bouwstijl met de vele bogen en galerijen herinnert aan de de voorliefde die Guislain had voor de Romaanse, Byzantijnse en Gotische architectuur.

Doorkijkje naar het badhuis.

Tegenwoordig is een psychiatrische instelling niet meer 'het gekkenhuis' ergens aan de rand van de stad. In de psychiatrie probeert men de patiënt volwaardig deel te laten uitmaken van de maatschappij. Men wilt het uit de taboesfeer halen en bespreekbaar maken, want er is ook nog heel veel onwetendheid over de behandelmethodes van psychische ziektes.
Zelfs door t.v. programma's zoals: 'Anita wordt opgenomen' wilt men de kijker een unieke kijk geven in het leven van een psychiatrische instelling. 


anita

Er verandert niets, zolang wij niet veranderen. 

-Angelika Hoefler-  Duits psychologe

De tentoonstelling lichtgevoelig is nog te zien tot 11 oktober 2015 in Museum Dr Guislain te Gent.

Avro's kunstuur in 2010 te gast in het museum

PROJECT GRENSMAAS

Consortium Grensmaas

Het grootste rivierproject in uitvoering in Nederland

Door verbreding van de Maas en verlaging van de oevers, voorkomt men dat dorpen langs de Maas overstromen.

Tevens krijgt dit gedeelte van Limburg nieuw natuurgebied langs de rivier en de werkzaamheden worden betaald door grindwinning.

Afgelopen zaterdag 6 juni was het open GrensMaasDag.

In Itteren en Borgharen kon je een kijkje nemen van de werkzaamheden van Consortium Grensmaas.

A. Kuylen

HAARLEM

Goudsmidstraatje in Haarlem

BLIKVANGERS

Wat doe je op een zondag in mei?

Dan pak je de trein naar Den Haag CS en daar aan gekomen neem je de zijuitgang ‘Anna van Buerenplein'  als je buiten komt ligt rechts van je het Nationaal Archief.

Het Nationaal Archief beheert de grootste fotocollectie van Nederland, vijftien miljoen foto's,

en ruim 1 miljoen daarvan kun je bekijken op ga-het-na.

Maar veel leuker is het om de tentoonstelling ‘Blikvangers’ in het Nationaal Archief zelf te bezoeken.
Er zijn ruim 450 foto's te zien van verschillende fotografen. 
Sommige foto's zijn nooit eerder vertoond. 

Het is een unieke kijk in deze grote fotocollectie.

Via fotostroken word je naar de tentoonstelling geleidt. De stroken hangen steeds dichter op elkaar en lijkt wel een woud van uitvergrote beelden. Ze hangen op thema. Op deze manier krijg je een beeld van de fotocollectie en op welke manier je die kunt doorzoeken.

Fotostroken

Het tweede gedeelte van de tentoonstelling bevat een groot aantal originele vintageprints van vooraanstaande fotografen zoals Robert Capa en Helmut Newton.

In het derde deel van de tentoonstelling worden acht historische verhalen verteld. In deze 8 thema’s verteld men de historie van de fotografie. Het beeldmateriaal is aangevuld met informatie uit de papieren archieven. Zo worden de foto’s in hun context geplaatst.

Zo hangen er b.v. foto’s van de Tweede Wereldoorlog en verhalen over fotografen in het verzet. Het fotograferen tijdens de oorlog was vaak stiekem en niet zonder risico. De verzetsgroep “De Ondergedoken Camera’ maken in het geheim foto’s van  verzetsacties, optreden van Duitse soldaten, razzia's en de hongerwinter.

Vrouw met hongeroedeem tijdens de hongerwinter.

Ook zie je indrukwekkende foto’s van de eerste Duitse razzia die gemaakt zijn door de Duitsers zelf. Deze foto’s zijn toch in handen gekomen van twee Nederlandse broers die de foto’s bewaard hebben.

Foto uit het tijdschrift: NA magazine 2.
Razzia op het Daniel Meijerplein op 22-2-1941

Tot slot kun je deelnemen aan’Photopolis’. 

Je krijgt een Oculus Rift-bril op en zo zie je een virtual reality-tour. Ik vond het een zeer vreemde gewaarwording want je zit stil op een stoel maar door de virtuele beelden lijkt het net alsof je zelf door een tentoonstelling loopt. Ik heb de tour niet afgemaakt want ik werd duizelig en misselijk door deze vreemde ervaring.

Verder hing er een serie van acht foto’s van de ‘Fotograaf des Vaderlands’ Koen Hauser.

Met deze foto’s geeft hij commentaar op de originele historische beelden en de verhalen die in de thema’s getoond en verteld worden.

De foto’s stemmen je tot nadenken.

Icoon foto van Robert Capa, 'Falling Soldier'

Reactie foto van Koen Hauser op de icoon foto van Capa

De tentoonstelling is nog te zien t/m 12 juli 2015,

Nationaal Archief

Prins Willem Alexanderhof 20

in Den Haag.

Regenachtige Zondag

Regendruppels op het raam en kersenbloesem in de tuin

SAKURA OF KERSENBLOESEM

Hanami Matsuri 

Waarom hebben wij niet zoals in Japan een 'Kersenbloesemfeest'.

Dat zou nou één van de weinige feesten zijn waar ik aan mee zou doen.

Elk jaar in april trekken de Japanners er massaal op uit om de lente te vieren.

Kersenbloesem speelt hierin een grote rol.

Je ziet niet voor niks zoveel afbeeldingen van bloesem en bloemen in Japanse afbeeldingen, schilderijen of verwerkt in de prachtige kimono's.

De bloesem symboliseert in feite ons kortstondige leven.

Bloesem is immers ook maar hevig en kort schitterend aanwezig om dan weer opeens te verwaaien zoals het einde van het leven.

Opkomende Kersenbloesem in de voortuin.

Anita

SOLAR ECLIPSE 2015

ZON-ECLIPS 2015

Een eclipsbril had ik niet nodig. Gelukkig maar want ik had er geen.

Er was geen zon te zien door de mist en bewolking die hier hing.

Vandaag was het namelijk ‘zonsverduistering van 9.30 uur tot 11.48 uur.

Een gedeeltelijke verduistering van zo’n 80%, dus helemaal donker werd het hier niet. Je zag wel dat het erg schemerig werd.

Het enigste effect van deze zonsverduistering was de schemering. 

Wat is nu eigenlijk een zonsverduistering?

Men noemt het ook wel zon-eclips en deze ontstaat wanneer de maan overdag tussen de aarde en de zon komt te staan.

De maan werpt dan zijn schaduw over de aarde en zo kan het zonlicht de aarde niet bereiken.

De laatste grote verduistering die hier in Nederland plaats vond was in 1999.

Er was toen een verduistering van 95%.

Een volledige verduistering in Nederland zal pas zichtbaar zijn in 2135!

Anita

Peerdsbos te Brasschaat

Peerdsbos is één van de meest bezochte bossen in de stadsrand van Antwerpen.

Het is te vinden nabij Brasschaat.